โรคหอมเลื้อย

โรคหอมเลื้อย หรือ โรคแอนแทรคโนสในหอม (Anthracnose)

โรคหอมเลื้อยสาเหตุเกิดจากเชื้อรา Colletotrichum gloeosporioides (Penz) Sacc. เป็นโรคที่สำคัญของหอม อาการมักเริ่มเกิดขึ้นที่บริเวณโคนใบหรือระดับคอดิน ทำให้ใบ ลำต้นโค้งงอ หักพับ ต้นเอนเลื้อย แผลอาจเกิดขึ้นที่บริเวณใบก็ได้ แผลจะเริ่มจากเป็นจุดสีขาวเล็กๆ ต่อมาขยายออกเป็นจุดที่มีขนาดใหญ่ขึ้นและยังคงมีสีขาว แผลขยายออกตามความยาวของใบ เกิดเป็นสีครีมอ่อน บริเวณแผลมักจะปรากฏเป็นตุ่มเล็กๆ สีน้ำตาล สีดำ หรือสีส้ม ในลักษณะเยิ้ม ซึ่งตุ่มเล็กๆเหล่านี้มักเกิดเรียงกันเป็นวงรีซ้อนกัน

การป้องกันกำจัด

1. ลดการแพร่กระจายของเชื้อสาเหตุ โดยเก็บต้นหรือใบที่เป็นโรคออกทำลาย
2. การฉีดพ่นด้วยสารป้องกันกำจัดโรคพืช หากพบการเข้าทำลายในระยะแรกหรือป้องกันฉีดพ่นด้วย คลอราส์ (carbendazim 25%+prochloraz 25% WP) อัตรา 25 กรัม หรือ การัน (azoxystrobin 25% W/V SC) อัตรา 10 มิลลิลิตร หรือ ออนเนอร์ (prochloraz 45% W/V EC) อัตรา 10-15 มล.ต่อน้ำ 20 ลิตร พ่นทุก 7-10 วัน หากพบการระบาดของโรคหอมเลื้อย หรือแปลงหอมมีความชื้นสูง ฉีดพ่นสารกำจัดโรคพืชที่มีประสิทธิภาพ ด้วยสารที่ออกฤทธิ์ ดูดซึมร่วมกับสัมผัส พ่น 2-3 ครั้ง ห่างกันไม่เกิน 5-7 วัน เช่น คลอราส์ (carbendazim 25%+prochloraz 25% WP) อัตรา 25 กรัม หรือ การัน (azoxystrobin 25% W/V SC) อัตรา 10 มิลลิลิตร หรือ ออนเนอร์ (prochloraz 45% W/V EC) อัตรา 10-15 มิลลิลิตร ผสมร่วมกับ มาเฟอร์ (mancozeb 80% WP) อัตรา 50-80 กรัม อัตราแนะนำ ต่อน้ำ 20 ลิตร